آن قـدر بــالا نــرفتـه ام کـه پـاهـایم بلــرزد ،
پسـت و مقـامی هـم نـدارم که نگران از دسـت دادنـش بـاشـم ،
از دنیــای شمـا تنهــا کمـی اکسیــژن مـی خـواهـم !
و دستمـالـی بـرای سـرفـه هـایـم !!
عقــربـه هـای سـاعـت کـه بـایستـنــد ،
مــن هــم مـی روم ....
السلام علیک یا اباالفضل العباس
" جـانباز شیمیـایی شهیـد سیـد عنـایت الله نـاصــری "
شــرمنــده ام کـه از دنـیــای مــن ،
تنهــا کپســولِ اکسیــژنش سهــم تــو شــد !
و مـن هنـوز در غفـلتــم کـه ریـه هـایم را ،
از صـدقـهء ریـه هـای پـُر تـاولِ تـو از هـوای تـازه پـُر میکنـم...
بـا تـوأم ای رزمنـدهء دیــروز ، غـریبِ امــروز ، شهیــدِ آینــده... !
ای کـاش میتـوانستـم دنیـا را از دریچـهء نگــاهِ تـو ببینــم... !
آن قدر بالا رفته ای که دلم می لرزد ..
از دنیای تو اما من !
همان سرفه هایت را می خواهم
عقربه های ساعت که بایستد
می دانم سر قرارت با خدا رسیده ای
پس این من هستم که می روم ....
